Dag 7 van Ahipara naar Kaihu

Al vroeg staan we op en maken we nog een strandwandeling voordat we de route vervolgen naar Kaihu, ruim 173 kilometer naar het zuiden. Een voornemen zodat we niet vastroesten van al dat zitten in de camper. Na het ontbijt wordt nog even de “foto van de dag” geplaatst bij het laatste verhaal op de weblog. Op een of andere manier is het plaatsen van een stukje tekst EN een foto teveel van het goede en knippen we dit nu op in 2 delen. Leuk jullie berichten te lezen en te weten dat we “gevolgd” worden. Is ook prachtige literatuur die we laten samenkomen op de weblog, toch? 

Mérie is inmiddels gepromoveerd tot “Chef van de Keskes” en merk dat haar gezag regelmatig wordt ondermijnd. Bestek en pannen hebben ondanks afgesloten kasten toch steeds de neiging hun “gezicht te laten zien” net als de koelkast die met een klein pinnetje wordt dichtgehouden tijdens het rijden.  Acrobatische toeren moeten vaak uitgehaald worden om alles op z’n plaats te houden. Wim controleert tijdens het rijden regelmatig of alles goed vast zit door met “gepaste snelheid” bochten naar links en rechts te maken om kastdeuren en ijskasten te controleren. Voor de insiders: “lopen door deze camper geeft géén blauwe plekken, ik herhaal: géén blauwe plekken!

Mocht iemand voor de Kerst een geliefde een miniatuurlandschap voor zijn/haar treinstel cadeau willen doen dan is de tip van de dag inspiratie op te doen in Nieuw Zeeland. Glooiende bergen waarover groen vilt is gelegd in diverse kleuren en waarop de meest verschillende bomen in “bosjes” bij elkaar staan. Het lijkt wel een deken van patchwork, adembenemend. Nieuw Zeeland is dan ook een schatkamer van bijzondere planten en dieren. Bijna alle inheemse insecten , 80% van de fauna en 25% van de vogels komen nergens anders ter wereld voor. En wij, Limbabwanezen, lopen hier zomaar in rond, prachtig.

Na kilometers gereden te hebben door het groene landschap gaan we vandaag met de Ferry van Rangiora naar Rawena voor een wandeling in het Waipoua Forrest. Maar eerst worden we nog getrakteerd in Opononi op een prachtige baai met aan de overkant een “eiland” met witte zandstranden. Hier kom je voor naar Nieuw Zeeland, echt een plaatje dat in de boeken thuis hoort. Als je Mérie een half uur stil krijgt dan moet ze toch echt wel ergens van onder de indruk zijn, ha ha

En dan de klap op de vuurpijl. Het zonnetje lacht en we komen aan op de plaats van bestemming om te kijken naar de gigantische Kauri bomen. We willen nog een stuk gaan wandelen en trekken alvast onze wandelschoenen aan, nemen een appel mee en staan klaar voor een paar uurtjes wandelplezier. Het zal toch niet waar zijn………………..druppels regen…………..Zal de pret niet drukken want voor ons staat DE KAURI TREE, circa 2.000 jaar oud. We zijn echt onder de indruk vooral als ook blijkt dat ons wandelpad, 323 meter lang is!

En dan gaat het regenen, geen plensbui maar echt een welkomsbui van je jawelste. Lekker schuilen in de camper, een uiltje knappen als het om Wim gaat en ik zet de foto’s op de PC. Na ruim een half uur is het dan zover en gaan we het bos in en bekijken daar verschillende Kauri bomen. Giganten zijn het, kijk maar op de foto. We hebben weer een dag genoten en sluiten dag 7 af in Kauri coast, nadat Wim het eten klaar heeft gemaakt, ik de was heb verzorgd en de rolpatronen weer in balans zijn.

prachtige bomen voor de Frans Erenslaan!