Dag 26 2de kerstdag van Akaroa naar Omaru

Laat aan de kust in Oamaru, op zoek naar de pinguïns

Gisteravond hebben we nog van een ouder Engels paar een aantal tips gekregen voor de oostkust. Vandaar dat we besloten hebben vandaag iets verder af te zakken naar Oamaru (in plaats van Timaru) zodat we kennis kunnen gaan maken met “the yellow-eyed penguins” en “the blue Penguins” (www.penguins.co.nz voor meer informatie) We hebben vandaag al vroeg contact opgenomen met de campground in Oamaru en de avond excursie geboekt van 19.15 tot 22.15 uur.

Zoals gezegd zijn we vroeg vertrokken uit het schiereiland en langs de oostkust afgezakt naar Oamaru. Je komt in dit gebied veel fietsers tegen die het een uitdaging vinden de bergen te beklimmen en af te dalen. Wij worden al moe als we zien hoe veel moeite deze helden doen om boven te komen.  Math Schellings zou zich in dit gebied “de koning te rijk” hebben gevonden want achter bocht komt er weer een nieuwe uitdaging om je in vast te bijten.  Een kleine 75km verderop is het landschap weer totaal anders en waan je je een beetje in het polderlandschap van Nederland. De term “landelijk wonen” is nogal mager uitgedrukt. Je zou eerder zeggen “op een onbewoond eiland”.  Nieuw Zeeland zou Nieuw Zeeland niet zijn als ook dit weer veranderd en we na ruim 125 kilometer rechts van ons bergen zien opduiken en links van ons het zeelandschap zich weer laat zien. De CD speler laat onze Limburgse muzikanten weer eens goed horen en Wim en ik zingen in de camper weer uit volle borst. En dan opeens zien we steeds meer weilanden met grazende koeien………….koeien……………koeien. Ron (zwager van Mérie die melk ophaalt bij de boeren in Zuid Limburg) zou hier maar bij één boer langs hoeven te gaan om de Campina wagen te vullen want de bedrijven hier hebben honderden als het niet duizenden koeien op het weiland staan. Het zijn moderne boeren die op quads rijden en zo de koeien leiden van de ene wei naar de andere. Je ziet de koeien met honderden tegelijk naar de melkplaatsen lopen over aangelegde paden  van ruim 2 tot 3 meter breed.  De meeste boerderijen of beter gezegd melkveehouderijen zijn dan ook coöperaties hetgeen wellicht de verklaring is van de 2^de Rabobank die we hier zien liggen. We worden een beetje melig en bij elke melkwagen die we tegen komen roept Wim “en alweer een Ronnie”. Nou “onze” Ron is vandaag ruim 200 kilometer met ons meegereisd en zijn naam heb ik vandaag vaker horen vallen dan met hun verbouwing-verhuizing.

Rond 14.00 uur komen we aan in Timaru waar Pierre en Ank het vorig jaar genoten hebben van de “kerstparade”. Geloof het of niet maar de kermis stond er ook nu weer net als het circus. We moesten dus even de camper parkeren en een kop cappuccino drinken in deze stad en onze aanwezigheid vastleggen. Het was er feest, life muziek en veel mensen op de been die genoten van hun eerste vakantiedagen. Omdat de zomer net is begonnen kan je nu volop genieten van de rozentuin die in volle bloei staat. Wat wel opvalt is dat men 15% bovenop de prijs zet omdat het een feestdag is namelijk 2^de Kerstdag. Dat zou je bij ons in ieder geval niet klaar krijgen maar hier is het wellicht gebruikelijk. Je komt er ook pas achter als je gaat betalen want het staat nergens aangegeven.

Na een uurtje gaan we weer verder en veranderd het landschap. De bergen komen steeds dichter bij en voor het eerst zien we dat naast veeteelt ook akkers worden bewerkt en tarwe wordt verbouwd. Neemt niet weg dat “Ronnie” ons blijft achtervolgen met de melkwagens! Onderweg nog even langs de drogist om alvast een smeerseltje te halen voor de steekvliegen die we nog gaan ontmoeten. Pierre en Ank hadden ons hier voor gewaarschuwd en ook het Engelse koppel van gisteravond waarschuwde ons hiervoor. De verkoopster wist dan ook direct waar we het over hadden en gaf ons het paardenmiddel (wat zich nog bewijzen moet) mee. Merk Bushmnan met als tekst: Repels for hours in areas of intense insect activity (sandflies) 80% DEET HAEVY DUTY. Nou ben benieuwd welke monsters we straks tegenkomen.

Aangekomen op de camping hebben we eerst een dutje gedaan (tja van reizen wordt je soms moe), gegeten op ons opgemaakt voor de avond excursie en dat was een goede zet. Met 11 personen hebben we vanavond genoten van de geschiedenis van Omaru. Een van de weinige steden in Nieuw Zeeland die niet te kampen heeft van de gevolgen van de recessie maar juist een enorme groei doormaakt vanwege de uitbreiding van de cementindustrie. Naast een stukje historie zijn we gaan kijken naar de pinguïns.

Een moeder en haar jong direct "onder onze neus"

De eerste die we bezochten waren de “Yellow eyed pionguins” waarvan we een vrouwtje met haar jong dicht onder ons zagen zitten in de rotsen. Vervolgens zijn we naar de blauwe pinguïns gaan  kijken waar we met ruim 100 mensen op een tribune zaten te kijken hoe een kolonie van ruim 100 pinguïns aan wal kwam. Ze komen in groepen aan en van ver zie je een “zwarte vlek” kwekkende pinguïns aankomen.  We hadden dit heel anders voorgesteld en waren aangenaam verrast van de snelheid van zwemmen en te zien hoe deze kleine diertjes de branding trotseerden. Vervolgens gingen en gaan ze in het kader van veiligheid in groepen van ongeveer 30 stuks naar de nesten toe. Geweldig zoals je dit life kon volgen onder de oranje lampen die, zoals uitgelegd door de specialisten, voor de pinguïns niet hinderlijk waren omdat ze deze kleur niet kunnen waarnemen. Echt een leuke dag met een hele zinnige invulling.