Dag 14 “een dag die anders verloop en een mysterie opgelost”



Het uitzicht vanaf "The Forgotten World Highway"



De hele nacht regent het en als de wekker om 06.30 uur van zich laat horen dan zien we dat de weergoden deze dag andere plannen hebben. Het zal wel wasdag zijn want er komt heel wat “zegen van boven”.  Voor de zekerheid zorgen we dat we toch op de afgesproken tijd bij de opstapplaats zijn voor de Tongariro Crossing. We krijgen daar zoals verwacht de bevestiging dat de tocht gecanceld is omdat het regent en de wind heeft toegenomen. Gezien deze weersomstandigheden is het ook beter zo want je hoeft het gevaar natuurlijk niet op te zoeken. We besluiten een dag langer te blijven en passen ons reisschema aan en realiseren ons dat de “trouwe lezers” van de weblog ons 3 dagen moeten wachten op de volgende verhalen.  Maar de Tongariro crossing is voor ons één van de hoogte punten op het Noordereiland dat we willen meemaken. Daarbij heeft Wim een T-shirt gekocht waar deze track opstaat en is het voor hem niet toepasselijk dit t-shirt te dragen zonder gepuft en gesweet te hebben, toch?……..wen schon den schon!

De regen zal de hele dag aanhouden dus gaan we op zoek naar een andere dag invulling. We besluiten naar het westelijk gedeelte van het Noordereiland te rijden om Mount Taranaki, ook wel bekend als de Mount Egmont, een bezoek te brengen. Dit is een reis van ruim 175 km die we in een kleine 4 uur afleggen. Onderweg zien we weilanden in verschillende kleuren groen die als zacht fluweel over de bergen liggen en netjes glad zijn gestreken. In deze regio verblijven naast koeien ook duizenden schapen zoals we ons dit voorgesteld hadden tijdens de voorbereidingen van de reis. Vanwege de ongelooflijk uitgestrekte weilanden vroegen we ons af hoe een herder hier letterlijk en figuurlijk “zijn schaapjes op het droge krijgt”.  Nog geen 10 minuten later krijgen we het antwoord………………de herder en zijn colli’s (honden) zijn in een weiland druk bezig met het bij elkaar drijven van de kudde en dat direct voor onze neus. Echt een prachtig beeld dat we vastgelegd hebben.

We rijden vervolgens op de HW43 die de naam “The forgotten world Highway” heet en ruim 150 kilometer lang is. Het is een prachtige weg met een onverhard stuk er tussen. Je zult maar postbode zijn en een pakketje moeten afleveren op “Forgotten World Highway 3275”, kan je uren mee bezig zijn! We gaan door een tunnel die ruim 50 cm breder is dan onze camper, echt cool, en komen tijdens deze rit wellicht een 10-tal ander weggebruikers tegen. Het is een weg met héél véél bochten, geen recht stuk is langer dan 200 meter. Een ware uitdaging voor de chauffeur die er als “Nikky Lauda” doorheen ging en met een brede lach (ha, ha, ha) de “chef van de keskes”(kastjes voor de Nederlandse lezer)  gedurende de rit halsbrekende toeren liet uithalen om het keukengereedschap binnen boord te houden. Voor de trouwe lezers: “er valt niets te spannen met touwtjes aan deze kastjes”!  

Aangekomen bij de Mount Taranaki konden we alleen uit de “Guide Nieuw Zeeland” genieten van de prachtige plaatjes en verhalen van deze streek en met name van en over de Mount Taranaki want ook hier waren de weergoden met de wasdag goed aan het uitpakken. We hebben letterlijk met onze camper aan de voet van de berg gestaan maar hebben deze niet gezien. Dit heeft niets te maken met de verkeerde oogsterke of het niet in hebben van lenzen maar gewoon een hele dichte mist. Er zat niets anders op dan terug te kijken op een heerlijke rit door het prachtige landschap en de terugreis in te zetten.

Weer of geen weer.......WIJ waren er!

Om niet weer dezelfde weg te rijden zijn we nu via Wanganui terug gegaan (272 km) zodat we dit stukje ook nog konden meenemen. En daar hebben we ontdekt waarom er zoveel Nieuw Zeelanders op blote voeten lopen. Het mysterie werd ons zo maar uit de doeken gedaan en hebben we het antwoord voor jullie vastgelegd. Je ziet het: de Nieuw Zeelander hangt zijn schoenen letterlijk aan de kant!



en zo doen ze dat in Nieuw Zeeland

Aangekomen op de campground hebben we gegeten en alles weer klaar gemaakt voor morgen want dat is het eindelijk zo ver. We gaan de Tongariro track lopen al is het maar zodat Wim straks zijn t-shirt met gepaste trots kan dragen.