Dag 27 van Oamaru naar Dunedin op zoek naar “een uniek plekje op de aarde”



De Koningsalbatros met een spanwijdte van ruim 3,5 meter



Vandaag zullen we ruim 160 kilometers zuidwaarts reizen en naast Albatrossen, op het schiereiland naast Dunedin, de stad gaan verkennen. Omdat ’s middags regen is voorspeld, gaan we eerst naar het schiereiland alvorens we inchecken op de campground.

 Nadat we Oamaru achter ons laten veranderd het landschap met ons mee en komen de bergen steeds dichter bij. Het wordt langzaam rustiger op de weg en het is een bosrijk gebied. De wegen zijn letterlijk over de bergen gelegd en de groene tapijten liggen weer “vers gemaaid en verzorgd” te pronken in het zonnetje.  Op de radio horen we dat er net weer een aardbeving van zich heeft laten horen in Christchurch. Hebben wij weer, zijn we net weg en dan horen we dit nieuws op de radio. We zullen straks navragen wat deze aardbeving inhoudt.



Dunedin een vredige universiteitsstad




En dan na ruim 160 kilometer zien we Dunedin liggen. Dit kan je zeer zeker een stad noemen met ruim 120.000 inwoners waarvan er 20.000 student zijn. We rijden door de stad die een uitgestorven indruk bij ons achterlaat. Achteraf horen we dat maandag en dinsdag als feestdag wordt gezien omdat Kerstmis in het weekend valt, wellicht een tip voor ons Nederlanders??

Het schiereiland ofwel de weg naar de Albatrossen is prachtig en onze chauffeur “Nicky Lauda” kan zijn geluk niet op met het bochtenwerk. De opmerking “nou bergaf zou ik hier nog de wandelstok op het asfalt nodig hebben” geeft al iets aan over het klim en daal gehalte van deze streek. Te bedenken dat op sommige stukken géén twee voertuigen naast elkaar kunnen rijden en direct een “verbinding” met het dal is, geeft aan hoe smal het overal is. Maar niet getreurd, de beste chauffeur met een goed navigatiesysteem, laat zich ook op deze wegen niet van de leg brengen.

We zijn niet alleen op dit stukje aarde en nemen deel aan de tour die ruim 1 uur in beslag zal nemen. We zijn op een uniek plekje op deze wereld, Tairaroa Head, want nergens anders ter wereld kan je albatrossen, en dan nog wel de koningsalbatrossen, zien broeden dan hier. De vogels die gaan broeden komen in september op Taiaroa Heas aan. Het nest dat in begin november gebouwd wordt, wordt gemaakt door een vogel die op de grond ziet en die met zijn snavel planen en aarde om zich heen verzameld.  Het witte ei, dat ruim 500 gram weegt, wordt gelegd tijdens de eerste 3 weken van november. Tijdens het broeden wisselen de ouders elkaar elke twee tot acht dagen af gedurende 11 weken lang. De broedduur van deze albatros is een van de langste van alle vogelsoorten. De tijd dat de partners weg is, brengt de broedende vogel grotendeels slapend door. Wanneer het ei uitgebroed  is, bewaken de ouders beurtelings het kijken gedurende de eerste 40 dagen en het voeden wordt ook door beide ouders ondernomen. Bijna 12 maanden  na de aankomst op Taiaroa Head, gedurende welke tijd zij zo’n 300 dagen voor het ei en het kuiken hebben gezorgd, verlaten de ouders de kolonie en brengen ze een jaar op zee door voordat zij weer terugkomen om  opnieuw te broeden.

De kuikens komen tussen eind januari en begin februari uit. Het duurt ongeveer 3 dagen, vanaf het moment dat het kuiken het eerste gaatje heeft gemaakt, om eindelijk uit de schaal te komen.  In september is het jong volgroeid en oefent het met zijn vleugels en vliegt het uiteindelijk met behulp van de sterke wind uit. De jonge albatros zal de volgende 3 tot 6 jaar op zee doorbrengen en zal dan terugkeren naar dit unieke punt om een nieuwe generatie Koningsalbatrossen voort te brengen. Volwassen Koningsalbatrossen hebben een spanwijdte van ruim 3,5 tot 4 meter! Voor info van deze omgeving ga naar www.atoz-nz.com/otago.asp

Met de bus gaan we ’s middags richting het stadscentrum dat zo goed als uitgestorven is. Je vraagt je af waar de Nieuw Zeelanders zijn met deze dagen. Later vertelt de taxichauffeur dat iedereen gemiddeld 4 weken verlof heeft waarvan vaak 2 tot 3 worden opgenomen vanaf de Kerst en de overige dagen in april. Het regende “pipesteels” zoals voorspeld en de winkels waren over het algemeen dicht maar………….we hebben nog kunnen genieten van het prachtige treinstation ofwel “the Dunedin railway station”. Dit wordt gezien als het mooiste stenen gebouw van het land dat is gebouwd rond 1905 in Vlaamse renaissancestijl. In de enorme vertrekhal ligt een mozaïek vloer waarop een kleine Engelse “puffing billy” is afgebeeld (stoomlocomotief). Dit alles is opgebouwd uit 725.760 vierkante porseleinen steentjes, echt mooi om te zien.   Voor meer info: www.taieri.co.nz

Dunedin Railway Station, een lust voor het oog