Dag 13 van Taupo naar Whangapapa



Het aanblik als je Wangapapa binnen komt in het National Park

 



Het is een beetje bewolkt als we vertrekken met een temperatuur van 19 graden. Langzaam trekt de ochtend nevel op en maken we gebruik van een enkele parkeerplaatsen van waaruit prachtige uitzichten te genieten zijn. Inmiddels heeft Wim zich echt ingeleefd in het landschap en is hij het ruige ruwe pad opgegaan. Het had niet veel gescheeld of hij was van de markt in Rotorua afgekomen met een vol getatoeëerde arm. Deze kan je namelijk kopen in de vorm van een dun truitje waarvan de “mouw” bestond uit verschillende Maori tatoeages. Achteraf hadden we dit voor de carnaval moeten meenemen.
 Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen en zijn we pas om 10.00 uur vertrokken naar Whangapapa. Een rustige opstap naar ons avontuur van morgen namelijk de “Tongariro Alpine Crossing”.  De Tongariro crossing is een zeven tot acht uur durende wandeltocht langs verschillende kratermeren rond de top van de Mount Tongariro. Het is een van de mooiste eendaagse tochten van het land, zij het wel een zeer vermoeiende,  die jaarlijks wordt gelopen door ruim 40.000 wandelaars. En vanaf morgen door 40.002 wandelaars!

We weg naar Whangapapa brengt ons door het Tongariro National Park dat vol staat met brem, in volle bloei. De kleuren zijn geweldig dus daar moeten we even een “plaatje van schieten” nu Mérie in haar kanarie outfit gekleed was.

De brem staat in volle bloei en versiert het "zwarte lint" dat ons door Nieuw Zeeland brengt

En dan opeens komt ze tevoorschijn………….., niet Mérie maar de Mount Ruapehe. Nou als je deze berg ziet liggen in het landschap dan wordt je toch wel even stil, adembenemend, trots, krachtig en machtig zijn de eerste woorden die je invallen. En daar gaan we lopend en schravelend doorheen, langs of overheen???

Even een stukje cultuur onder de noemer “een historisch geschenk”. Het land rond Tongariro behoorde grotendeels toe aan de Tuwharetoa, in wiens ogen de pieken Tapu, heilig waren. Maar Europeanen wilden de toppen toch beklimmen (eigenaardig volkje). Uit bezorgdheid om zijn heilige bergen nam het stamhoofd van de Tuwharetoa,Te Heuheu Tukino een belangrijke beslissing. Op 23 september 1887 schonk hij de bergen aan alle Nieuw Zeelanders. Dit was het eerste nationale park van het land en pas het 4^de in de wereld. Het gebied was oorspronkelijk 2648 ha groot en is uitgebreid tot 76.000 ha. In 1991 werd het uitgeroepen tot werelderfgoed gebied en staat het op de lijst van de Unesco.

We zijn al vroeg op de campground en hebben geboekt voor 2 dagen én voor de crossing de volgende dag om 7.30 uur. De weersvoorspellingen zijn minder, er wordt regen verwacht maar dat geldt ook voor de dagen daarna , verplaatsen naar een andere dag was niet mogelijk. We zijn voor de crossing gekomen dus gaan we de uitdaging ook aan, weer of geen weer. Stiekem hopen we toch op een mooie track wetende dat we onszelf tegenkomen maar als beloning prachtige uitzichten “te verwerken krijgen” waarvan we jullie een paar plaatjes zullen laten zien.

Weet dat als jullie maandagavond voor het knapperende haardvuur zitten, wij de eerste stappen zetten van de crossing,  en als jullie lekker onder de wol liggen, wij ons afvragen “welke gek” deze crossing aanbevolen heeft, en als jullie dan eindelijk wakker worden, wij voldaan terug kijken op een ervaring die niemand ons meer afneemt.

Zo en nu eerst………………een Bavaria

Oh ja, Wim heeft twee nieuwe aanwinsten……………..voor de puzzelaars onder ons “zoek de verschillen”!

Zoek de "aanwinsten" van deze ruige bink