Dag 31 Queenstown “Gelukkig nieuwjaar”

Gelukkig nieuwjaar vanuit Queenstown



Een stralende laatste december dag is aangebroken en met het oog op vanavond hebben we lekker iets langer uitgeslapen.  Veel mensen maken rond deze tijd plannen voor het nieuwe jaar of spreken wensen  uit. Voor de een is dat een mooie vakantie voor de andere een goede gezondheid of het winnen van de staatsloterij. Wij zijn er nog niet echt mee bezig maar krijgen in Queenstown onverwacht een kadootje ofwel een andere vervoersaanbod. We hadden al problemen met het toilet maar nu ook het water het liet afweten was het toch even goed om met Britz te bellen. Gelukkig is een garage van Britz in Queenstown dus binnen een half uur zijn we ter plekke. Even nog aangegeven dat de remmen geluid maken en dan hebben we de hoofdprijs te pakken………………met deze camper gaan we niet verder en er wordt gezorgd voor een nieuw onderdak voor "the Dutch". We pakken al onze spullen weer in de tassen en merken nu al dat we straks een klein probleempje hebben met alles weer mee naar huis te krijgen. Te veel spulletjes gekocht? Ons geduld wordt op de proef gesteld want je bent hier toch snel een halve dag mee kwijt. Op de planning staat nog steeds de skyline van Queenstown te bekijken maar dat moet geen probleem zijn zegt Wim want de kabelbaan gaat ook ´s nachts!

Om 15.00 uur krijgen we de andere camper “aangeboden” en even lijkt het tegen te vallen. Deze is niet iets kleiner 60cm in de lengte en 30cm in de hoogte en………..geen automaat. Na wat passen en meten krijgen we alles erin en wordt de gril gebruikt voor het opbergen van brood en wat “schnütserei” (ofwel zo vol) de magnetron doet dienst als “vuildispenser” en de banken worden rijkelijk gevuld met kleding want we missen, in deze iets oudere versie van camper, onze kastjes aan de bovenkant. Maar bij minder opbergruimte wordt je creatiever en ook bij ons lijkt dat te lukken. Het keukenblok is daarentegen hoger dus wordt het afwassen voor Wim véél prettiger en dat is voor de komende twee weken een echte winst!

Nadat we de camper hebben ingericht wordt het tijd om de “skyline” van Queenstown te bekijken en dat was de moeite waard.

Een prachtig uitzicht over Queenstown

Met de kabelbaan naar boven en af en toe lijkt het alsof iemand naar onderen valt want het bungy jumpen staat hier volop in de belangstelling van de jeugd. Het uitzicht is prachtig en het blijkt dat je nog hoger kunt gaan met de stoeltjeslift en vervolgens met de “rodlerbahn” naar onderen kunt komen. Dit hebben we ooit gedaan in Oostenrijk en slaan we nu een keertje over (helden).

Inmiddels zijn Denise en Ank ook in Queenstown aangekomen met hun limousine (ja ja de dames zijn in stijl) en drinken we gezellig een glaasje op het “verwarmde terras”. Ook deze avond is er voor het oog voldoende te zien. De dames hebben zich op z’n Nieuw Zeelands uitgedost en je ziet de meest exotische verschijningen langskomen met een echte “Parijse look”; zomerjurkjes met Uggs laarzen, zomerjurkjes met daaronder wibra BH’s, zomerjurkjes met roesjes en kantjes en dat in alle kleuren met “oorlogstinten” op het gezicht. Je vraagt je af voor wie ze het allemaal doen. En wij Europeanen? Lange broek met goed schoeisel, fleez trui aan en/of vest. Ja Ja je haalt ons er oh zo makkelijk uit en ook hier zijn we niet de enige Europanen of Nederlanders.

  

We zijn vervolgens lekker gaan eten en hebben daarna het vuurwerk bewonderd dat helaas niet zo erg lang duurde. Inmiddels waren er ruim 20.000 mensen op de been in Queenstown en was overal life muziek, harde muziek, hele harde muziek (ouderdom begint sporen na te laten).  Om 00.00 uur hebben we nog een aantal dierbaren proberen te bellen hetgeen maar niet echt wilde lukken. Ook hebben we nog geprobeerd deel te nemen aan het internationale sms verkeer wat hier en daar wel gelukt is dus als je bij deze categorie hoort………gefeliciteerd, jullie waren de eersten. En voor iedereen die deze site van de weblog leest “GELUKKIG NIEUWJAAR EN EEN GEZOND, GELUKKIG 2011.

Om 01.30 uur hebben afscheid genomen van Denise en Ank die nog een uurtje over een kronkelig weggetje naar hun buitenverblijf moesten rijden met de Limo. Ank was voor het eerst chauffeur en Denise had dienst als navigator. Voor de lezers: “ze zijn heelhuids aangekomen”.  Dit was het verslag van Queenstown waar we samen met 11.998 oud op nieuw gevierd hebben.

Gezellig onder het verwarmde terras in Queenstown



 

Dag 30 van Te Anau naar Queenstown “de natte broek”

Leuk bootje voor ome Willem............

Zoals reeds aangegeven reizen we daarheen waar het zonnetje ons brengt. Vandaag is dat Queenstown waar we een aantal maanden geleden al geboekt hadden omdat we hier oud op nieuw willen vieren. Leek ons gezelliger dan samen met duizenden schapen of koeien "in the middle of nowhere" 

We vertrekken met bewolkt weer en zien dat het zonnetje gaande weg de rit al op ons wacht. Het is een rustige weg en we genieten weer van de natuur zeker als we bij lake Wakatipu aankomen waar de kleuren maar ook de afwisseling tussen bossen en water weer een mooi kunstje van Moeder Natuur is. 

Het poseer moment bij Lake Wakapitu

Onderweg een paar keer gestipt voor een fotomomentje en om 12.00 arriveren we op de campground. Daar zijn ze al blij dat ze gasten aan de balie krijgen die van te voren geboekt hebben want Queenstown blijkt al ruim 2 maanden te zijn volgeboekt! Maar wij, geluksvogels, hebben geboekt en kunnen de camping op.

Het weer is prachtig en we boeken direct een avontuurlijke ruige vaart met de “shotover” om over de rivier te scheuren www.shotoverjet.com   Omdat er die dag al heel wat boekingen zijn verwerkt (1200 mensen per dag bij goed weer) komen we pas voor de rit van 16.45 uur in aanmerking dus wordt eerst de stad verkend. Dit is een verademing vergeleken bij de vorige steden want hier zijn daadwerkelijk mensen op de been die lekker slenteren door de straten die bol staan van de winkeltjes en eet- en drinkgelegenheden. Met oud en nieuw is er veel te doen in de stad die direct aan het water ligt. Er is life muziek, vuurwerk en zoals gezegd zullen we niet van de dorst of honger omkomen (nu kunnen we wel tegen een stootje maar dan toch). We verheugen ons echt hier te zijn en ook Denise en haar vriendin hier te treffen morgenavond. We zullen zeer zeker niet alleen zijn.

Besloten wordt nog niets te drinken of te eten tot na de tocht met de moterjet, gewoon voorzorgsmaatregelen ……………….je weet maar nooit. Om 16.30 uur vertrekken we met nog 2 gezinnen richting “the placet to be” en om 17.00 uur stappen we de jet in. En dan…..wauw, geweldig wat een ervaring. 360 graden om je “eigen as” heen met snelheden tot 80km per uur. Gillend en genieten scheuren we langs de rotswanden en net als we denken dat we de grond raken wordt weer teruggedraaid naar het diepere water. Voor de techneuten onder ons: dit “bootje” wordt aangedreven door 2 buick 3.8 liter 6 cilinder motoren en produceren 520 pk. Ze slurpen onder de boot 760 liter per seconde naar binnen en blazen deze achter met een enorme kracht weg (dames dit is nog eens een föhn!) Deze “boot” heeft maar 10 cm water nodig om de acrobatische hoogstandjes uit te halen. Voor de chauffeur is het natuurlijk dé uitdaging iedereen een beetje nat uit de boot te zetten hetgeen hij vooral probeert met de 360 graden draai. In ons geval is dit goed gelukt want Wim kreeg de volle lading en was blij een korte broek te dragen en sandalen (Judith zonder sokken!).  Echt genieten…………………….

Queenstown "The place to be"

Vervolgens zijn we de stad gaan verkennen en lekker gaan uit eten. Dit is natuurlijk van belang zodat we morgen precies weten waar we moeten zijn om het jaar 2011 in te luiden.

Dag 29 Milford Sound ofwel een van de parels van Nieuw Zeeland

Onderweg naar Milford Sound

Vanochtend zaten we al om 08.25 uur in het busje naar Milford Sound samen met nog 11 andere toeristen. De chauffeur gaf tekst en uitleg over de omgeving; de bomen met witte blaadjes voor honing, de meren waar de overheid zoveel mogelijk toerisme probeert weg te houden en de weg naar Milford Sound die 5 maanden per jaar goed in de gaten gehouden wordt in verband met sneeuw. De afstand naar Milford Sound bedraagt 120 kilometer en is van begin tot eind de moeite waard. Hier worden de foto’s gemaakt voor vele  commercials en schieten woorden vaak tekort. Naast oh…ah…..prachtig………mooi hoor je in alle talen klinken als we stoppen voor het maken van foto’s en het genieten van deze bijzondere plekken natuur.

The mirrow lakes

Stoere man gaat natuurgeweld te lijf

Op de boot aangekomen staat de warme lunch al klaar en kunnen we op het tussendek gebruik maken van de koffie en thee. Overal zien we watervallen, kleine en grote die vaak honderden meters naar  beneden storten. De kleurschakeringen zijn niet in één kleur te omschrijven en soms lijkt het alsof de kleuren niet echt zijn omdat wij deze kleuren gewoonweg niet in Europa herkennen. We zijn helemaal uitgevaren tot aan de Abel Tasman zee en hebben in het onderzoekscentrum van de Marine nog “onder water” gekeken. Hier is een drijvend vlot gebouwd waarin je kunt afdalen (60 trappen, 10 meter) in een ondergrondse observatieruimte waarin je de vissen alsook de aangeplante koralen van dichtbij kunt zien. Ook hebben we “aan de lijve” de kracht kunnen voelen van de watervallen en is de boot hier heel dicht tegenaan gevaren. Zo stoer als we zijn, zijn we op het dek blijven staan maar wel met de regenjassen aan.

 Ze.k nat waren we maar wel een hele hoop lol gehad. Dit was een fantastische ervaring die je gewoonweg niet mag missen als je in Nieuw Zeeland bent. Onze glazen weersvoorspeller had het weer helemaal goed; met een 9 zijn we de boot opgegaan en het weer is teruggelopen naar een 6/7 toen we weer “binnen waren”.

Milford Sound, niet te omschrijven met woorden zo mooi

Op de terugweg hebben we in de bos toch even een nikkertje gedaan, zo vol waren we van al deze indrukken. Koken hebben we deze keer achterwegen gelaten en zijn we lekker in de “stad” gaan eten. Omdat we er niet onderuit kwamen een glaasje extra te drinken, is dit reisverslag iets beperkter dan jullie van ons gewend zijn. De redactie is nog steeds vol van de opgedane indrukken en wil jullie dan aan de hand van de foto’s mee laten genieten.  

Dag 28 van Dunedin naar The Anau en het echte vakantie gevoel

Een heerlijk uitzicht over het gletsjer meer in Te Anau

De hele nacht heeft het “pipesteels”  geregend en ook als we op staan en ons gaan douchen wordt op water niet echt bespaard. Met bakken  komt alle zegen van “boven” en we hebben te doen met de gezinnen met jonge kinderen en de motorrijders die in dit “hondenweer” weer op hun ros stappen. Wij gaan vandaag naar Te Anau waar we twee dagen zullen blijven en………waar de weersvoorspellingen beter afgestemd zijn op onze behoeftes. 

We zakken af naar het zuiden en gaan na ongeveer 100 km dwars van de oostkant naar de westkant van het zuidereiland. Onderweg vergapen we ons weer aan het uitgestrekte landschap en weten we nu waarom  Nieuw Zeeland zo groot is in de export van schapenvlees. Tienduizenden komen we er tegen. Schapen links…………schapen rechts…………….schapen groot………………lammetjes…………..schapen wit………………schapen bruin………..schapen met een zwarte kop ………..etc etc. Overal waar je kijkt schapen. En dan komen weer de prachtige bergen op ons af en weten we dat we langzaam bij de westkust aankomen. De hemel klaart op en langzaam komt ook weer het zonnetje tevoorschijn en zien we in plaats van schapen opeens héél véél herten, grote herten. Nu begrijpen we ook de opmerking van Pierre “hertenbiefstuk uit Nieuw Zeeland met Kerst”. We waren ze nog niet tegengekomen maar ze zijn er nu in grote getalen.

Prachtige grote herten in deze regio

De campground ligt aan het meer en op de balie staan ze. Tientallen potjes voor de “sandflies” ofwel de steekvliegen. Mmmmmmmmm de krengen wachten dus op ons! De camping is vol en we zijn blij dat we gisteren al geboekt hadden voor de cruise naar Milford Sound waar fantastisch weer wordt verwacht. We gaan de buurt lopend verkennen en belanden uiteindelijk op een gezellig terras waar ze Belgisch bier schenken (ook donker) dus dat wordt weer even aanpoten. Dunedin was een stad van 120.000 inwoners, Te Anau is maar een klein toeristenstadje maar hier hebben we meer mensen gezien dan in de afgelopen dagen bij elkaar. Daar waar overal de winkels dicht zijn, begrijpen ze hier dat het voor de ondernemer alsook voor de toerist veel beter is als men op elkaar afstemt. De winkels waren dan ook nog om19.00 uur open en de straten nog vol met winkelende mensen.

Het is hier tot ongeveer 21.30 uur nog licht buiten maar we merken wel dat we dichter bij de Zuidpool zitten want ’s nachts is het koud en worden de t-shirts uit de kast getrokken. Nadat we de economie weer een beetje gespekt hebben gaan we naar de camping voor de BBQ en wordt nog even aan het redactioneel stukje voor onze lezers gewerkt zodat we niemand tekort doen. De redactie verontschuldigd zich bij de heer Math Snellings voor de ch en weet het te waarderen dat hij als trouwe lezer de verkeerde spellingen eruit haalt. Vanavond nog even kennis maken met wat mensen op de campground en “op tijd” naar bed want morgen om 08.20 uur vertrekt de bus naar Milford Sound voor een spectaculaire dag www.gomilford.co.nz 

Dag 27 van Oamaru naar Dunedin op zoek naar “een uniek plekje op de aarde”



De Koningsalbatros met een spanwijdte van ruim 3,5 meter



Vandaag zullen we ruim 160 kilometers zuidwaarts reizen en naast Albatrossen, op het schiereiland naast Dunedin, de stad gaan verkennen. Omdat ’s middags regen is voorspeld, gaan we eerst naar het schiereiland alvorens we inchecken op de campground.

 Nadat we Oamaru achter ons laten veranderd het landschap met ons mee en komen de bergen steeds dichter bij. Het wordt langzaam rustiger op de weg en het is een bosrijk gebied. De wegen zijn letterlijk over de bergen gelegd en de groene tapijten liggen weer “vers gemaaid en verzorgd” te pronken in het zonnetje.  Op de radio horen we dat er net weer een aardbeving van zich heeft laten horen in Christchurch. Hebben wij weer, zijn we net weg en dan horen we dit nieuws op de radio. We zullen straks navragen wat deze aardbeving inhoudt.



Dunedin een vredige universiteitsstad




En dan na ruim 160 kilometer zien we Dunedin liggen. Dit kan je zeer zeker een stad noemen met ruim 120.000 inwoners waarvan er 20.000 student zijn. We rijden door de stad die een uitgestorven indruk bij ons achterlaat. Achteraf horen we dat maandag en dinsdag als feestdag wordt gezien omdat Kerstmis in het weekend valt, wellicht een tip voor ons Nederlanders??

Het schiereiland ofwel de weg naar de Albatrossen is prachtig en onze chauffeur “Nicky Lauda” kan zijn geluk niet op met het bochtenwerk. De opmerking “nou bergaf zou ik hier nog de wandelstok op het asfalt nodig hebben” geeft al iets aan over het klim en daal gehalte van deze streek. Te bedenken dat op sommige stukken géén twee voertuigen naast elkaar kunnen rijden en direct een “verbinding” met het dal is, geeft aan hoe smal het overal is. Maar niet getreurd, de beste chauffeur met een goed navigatiesysteem, laat zich ook op deze wegen niet van de leg brengen.

We zijn niet alleen op dit stukje aarde en nemen deel aan de tour die ruim 1 uur in beslag zal nemen. We zijn op een uniek plekje op deze wereld, Tairaroa Head, want nergens anders ter wereld kan je albatrossen, en dan nog wel de koningsalbatrossen, zien broeden dan hier. De vogels die gaan broeden komen in september op Taiaroa Heas aan. Het nest dat in begin november gebouwd wordt, wordt gemaakt door een vogel die op de grond ziet en die met zijn snavel planen en aarde om zich heen verzameld.  Het witte ei, dat ruim 500 gram weegt, wordt gelegd tijdens de eerste 3 weken van november. Tijdens het broeden wisselen de ouders elkaar elke twee tot acht dagen af gedurende 11 weken lang. De broedduur van deze albatros is een van de langste van alle vogelsoorten. De tijd dat de partners weg is, brengt de broedende vogel grotendeels slapend door. Wanneer het ei uitgebroed  is, bewaken de ouders beurtelings het kijken gedurende de eerste 40 dagen en het voeden wordt ook door beide ouders ondernomen. Bijna 12 maanden  na de aankomst op Taiaroa Head, gedurende welke tijd zij zo’n 300 dagen voor het ei en het kuiken hebben gezorgd, verlaten de ouders de kolonie en brengen ze een jaar op zee door voordat zij weer terugkomen om  opnieuw te broeden.

De kuikens komen tussen eind januari en begin februari uit. Het duurt ongeveer 3 dagen, vanaf het moment dat het kuiken het eerste gaatje heeft gemaakt, om eindelijk uit de schaal te komen.  In september is het jong volgroeid en oefent het met zijn vleugels en vliegt het uiteindelijk met behulp van de sterke wind uit. De jonge albatros zal de volgende 3 tot 6 jaar op zee doorbrengen en zal dan terugkeren naar dit unieke punt om een nieuwe generatie Koningsalbatrossen voort te brengen. Volwassen Koningsalbatrossen hebben een spanwijdte van ruim 3,5 tot 4 meter! Voor info van deze omgeving ga naar www.atoz-nz.com/otago.asp

Met de bus gaan we ’s middags richting het stadscentrum dat zo goed als uitgestorven is. Je vraagt je af waar de Nieuw Zeelanders zijn met deze dagen. Later vertelt de taxichauffeur dat iedereen gemiddeld 4 weken verlof heeft waarvan vaak 2 tot 3 worden opgenomen vanaf de Kerst en de overige dagen in april. Het regende “pipesteels” zoals voorspeld en de winkels waren over het algemeen dicht maar………….we hebben nog kunnen genieten van het prachtige treinstation ofwel “the Dunedin railway station”. Dit wordt gezien als het mooiste stenen gebouw van het land dat is gebouwd rond 1905 in Vlaamse renaissancestijl. In de enorme vertrekhal ligt een mozaïek vloer waarop een kleine Engelse “puffing billy” is afgebeeld (stoomlocomotief). Dit alles is opgebouwd uit 725.760 vierkante porseleinen steentjes, echt mooi om te zien.   Voor meer info: www.taieri.co.nz

Dunedin Railway Station, een lust voor het oog

Dag 26 2de kerstdag van Akaroa naar Omaru

Laat aan de kust in Oamaru, op zoek naar de pinguïns

Gisteravond hebben we nog van een ouder Engels paar een aantal tips gekregen voor de oostkust. Vandaar dat we besloten hebben vandaag iets verder af te zakken naar Oamaru (in plaats van Timaru) zodat we kennis kunnen gaan maken met “the yellow-eyed penguins” en “the blue Penguins” (www.penguins.co.nz voor meer informatie) We hebben vandaag al vroeg contact opgenomen met de campground in Oamaru en de avond excursie geboekt van 19.15 tot 22.15 uur.

Zoals gezegd zijn we vroeg vertrokken uit het schiereiland en langs de oostkust afgezakt naar Oamaru. Je komt in dit gebied veel fietsers tegen die het een uitdaging vinden de bergen te beklimmen en af te dalen. Wij worden al moe als we zien hoe veel moeite deze helden doen om boven te komen.  Math Schellings zou zich in dit gebied “de koning te rijk” hebben gevonden want achter bocht komt er weer een nieuwe uitdaging om je in vast te bijten.  Een kleine 75km verderop is het landschap weer totaal anders en waan je je een beetje in het polderlandschap van Nederland. De term “landelijk wonen” is nogal mager uitgedrukt. Je zou eerder zeggen “op een onbewoond eiland”.  Nieuw Zeeland zou Nieuw Zeeland niet zijn als ook dit weer veranderd en we na ruim 125 kilometer rechts van ons bergen zien opduiken en links van ons het zeelandschap zich weer laat zien. De CD speler laat onze Limburgse muzikanten weer eens goed horen en Wim en ik zingen in de camper weer uit volle borst. En dan opeens zien we steeds meer weilanden met grazende koeien………….koeien……………koeien. Ron (zwager van Mérie die melk ophaalt bij de boeren in Zuid Limburg) zou hier maar bij één boer langs hoeven te gaan om de Campina wagen te vullen want de bedrijven hier hebben honderden als het niet duizenden koeien op het weiland staan. Het zijn moderne boeren die op quads rijden en zo de koeien leiden van de ene wei naar de andere. Je ziet de koeien met honderden tegelijk naar de melkplaatsen lopen over aangelegde paden  van ruim 2 tot 3 meter breed.  De meeste boerderijen of beter gezegd melkveehouderijen zijn dan ook coöperaties hetgeen wellicht de verklaring is van de 2^de Rabobank die we hier zien liggen. We worden een beetje melig en bij elke melkwagen die we tegen komen roept Wim “en alweer een Ronnie”. Nou “onze” Ron is vandaag ruim 200 kilometer met ons meegereisd en zijn naam heb ik vandaag vaker horen vallen dan met hun verbouwing-verhuizing.

Rond 14.00 uur komen we aan in Timaru waar Pierre en Ank het vorig jaar genoten hebben van de “kerstparade”. Geloof het of niet maar de kermis stond er ook nu weer net als het circus. We moesten dus even de camper parkeren en een kop cappuccino drinken in deze stad en onze aanwezigheid vastleggen. Het was er feest, life muziek en veel mensen op de been die genoten van hun eerste vakantiedagen. Omdat de zomer net is begonnen kan je nu volop genieten van de rozentuin die in volle bloei staat. Wat wel opvalt is dat men 15% bovenop de prijs zet omdat het een feestdag is namelijk 2^de Kerstdag. Dat zou je bij ons in ieder geval niet klaar krijgen maar hier is het wellicht gebruikelijk. Je komt er ook pas achter als je gaat betalen want het staat nergens aangegeven.

Na een uurtje gaan we weer verder en veranderd het landschap. De bergen komen steeds dichter bij en voor het eerst zien we dat naast veeteelt ook akkers worden bewerkt en tarwe wordt verbouwd. Neemt niet weg dat “Ronnie” ons blijft achtervolgen met de melkwagens! Onderweg nog even langs de drogist om alvast een smeerseltje te halen voor de steekvliegen die we nog gaan ontmoeten. Pierre en Ank hadden ons hier voor gewaarschuwd en ook het Engelse koppel van gisteravond waarschuwde ons hiervoor. De verkoopster wist dan ook direct waar we het over hadden en gaf ons het paardenmiddel (wat zich nog bewijzen moet) mee. Merk Bushmnan met als tekst: Repels for hours in areas of intense insect activity (sandflies) 80% DEET HAEVY DUTY. Nou ben benieuwd welke monsters we straks tegenkomen.

Aangekomen op de camping hebben we eerst een dutje gedaan (tja van reizen wordt je soms moe), gegeten op ons opgemaakt voor de avond excursie en dat was een goede zet. Met 11 personen hebben we vanavond genoten van de geschiedenis van Omaru. Een van de weinige steden in Nieuw Zeeland die niet te kampen heeft van de gevolgen van de recessie maar juist een enorme groei doormaakt vanwege de uitbreiding van de cementindustrie. Naast een stukje historie zijn we gaan kijken naar de pinguïns.

Een moeder en haar jong direct "onder onze neus"

De eerste die we bezochten waren de “Yellow eyed pionguins” waarvan we een vrouwtje met haar jong dicht onder ons zagen zitten in de rotsen. Vervolgens zijn we naar de blauwe pinguïns gaan  kijken waar we met ruim 100 mensen op een tribune zaten te kijken hoe een kolonie van ruim 100 pinguïns aan wal kwam. Ze komen in groepen aan en van ver zie je een “zwarte vlek” kwekkende pinguïns aankomen.  We hadden dit heel anders voorgesteld en waren aangenaam verrast van de snelheid van zwemmen en te zien hoe deze kleine diertjes de branding trotseerden. Vervolgens gingen en gaan ze in het kader van veiligheid in groepen van ongeveer 30 stuks naar de nesten toe. Geweldig zoals je dit life kon volgen onder de oranje lampen die, zoals uitgelegd door de specialisten, voor de pinguïns niet hinderlijk waren omdat ze deze kleur niet kunnen waarnemen. Echt een leuke dag met een hele zinnige invulling.

 

Dag 25 Akaroa 1ste Kerstdag



Prachtige naaldbomen met enorm grote denneappels



“Vrolijk Kerstfeest” zijn de eerste woorden van deze ochtend. Ver weg van Nederland, letterlijk aan de andere kant van de wereld, vieren we het Kerstfeest in korte broek en onder de stralende zon. Op de camping wordt iedereen langzaam wakker en zie je hier en daar een verdwaalde kerstbal voor het raam van een camper liggen. Gaande weg de dag een paar Nederlanders met Kerstmutsen maar dan heb je ook alles gehad. Nog even met het thuisfront contact gehad en dan hoor je hoe de sneeuw zich als een witte deken over ons landje heeft gelegd en vind je het een beetje jammer dat je dit mooie schouwspel mist. Sneeuw en Kerst horen toch bij elkaar en voelt met deze feestdagen toch echt anders dan zon en een korte broek.

Na het ontbijt maken we ons op voor een wandeling langs het strand wetende dat in Nieuw Zeeland de winkels gesloten zijn. We gaan lekker een cruise maken en de baaien van dit fantastische schiereiland bekijken. Met nog een 30 tal “verdwaalde toeristen” gaan we aan boord. Het zonnetje schijnt en het water kabbelt rustig en laat zich in allerlei mooie kleuren aan ons zien.

 Met een glas champagne en Kerstkoek voelen we ons prinsheerlijk. De dolfijnen zijn deze ochtend goed gemutst en laten zich van hun beste kant zien. In deze streek vindt je de “bruine kleine” dolfijn die maar eens in de 16 jaar jonge op de wereld zet. Hun populatie is de afgelopen decennia met 60% teruggelopen en er zijn fokprogramma’s opgezet. We varen langs de prachtige baaien en horen het verhaal van het ontstaan van Akaroa en over de pinguïns die hier broeden alsook de zeehonden die zich hier thuis  voelen. We hebben ze vandaag allemaal begroet en een kleine 3 uur zat onze cruise erop.

Aangekomen aan wal hebben we eerst langs de kade op een bankje gezeten. Daar hebben we de gezien wat het woord “Doggy bag” nu precies betekent. Je kunt je voorstellen dat elke bootbezitter een klein bootje aan de kade heeft liggen waarmee hij van en aan wal gaat. “Onze” bootbezitter kwam naar de kade met “fiffie” en deed haar een reddingsvest aan met op de rug……………een handvat.

en dit is "onze" fiffie ofwel doggy bag

Fiffie werd letterlijk als handtas opgepakt en in de boot gezet. Als je dit ziet krijg je echt de slappe lach en zie je direct de link met het woord “Doggy bag”.  Baasje en fiffy zijn gelukkig veilig op de boot aangekomen en wij hadden weer een verhaaltje om met jullie te delen.

Vervolgens zijn we lekker een paar uur gaan wandelen in de bossen achter Akaroa. Achteraf gezien wonen hier toch nog wel veel mensen alleen vraag je je af waar die in hemelsnaam allemaal naar toe zijn of wat ze zo doen met de Kerstdagen. Je kunt een speld horen vallen zo stil en rustig is het. Af en toe een beetje versiering maar dan drukken we ons fors uit. Alles staat in bloei en we genieten van het uitzicht, de bloemen en planten die zich over het algemeen in de kleuren paars, rood en wit laten zien. Belleboompjes staan hier als struiken langs de kant en ook de geraniums en de petunia’s  hebben een grootte waar wij (in de zomer) alleen maar van dromen. Ook de rozen staan in alle kleuren langs de weg te pronken in geuren en kleuren. Wandelen in Nieuw Zeeland is een lust voor het oog als het niet regent EN als je je wandelstokken meeneemt. Deze waren vergeten omdat we in de veronderstelling waren dat het een kustwandeling zou worden. Nooit meer doen dus want het is wel even puffen of zo een warme dag. De tip van de dag voor onze volgers!

Even bijkomen met een pilsje voor de camper en vervolgens stond de bereiding van het Kerstmaal op de planning. Gemarineerde sjaslik  (of hoe je dat ook schrijft) met paprika , uitjes en gebakken aardappeltjes en rauwkost was het hoofdgerecht  met als dessert een of ander ijsje dat we vandaag nog konden kopen bij de campground beheerder. Eerder die dag hadden we het Kersttoetje “voorgeproefd” en dat was zo lekker dat het in een mum van tijd op was (jammie jammie……..)

Kortom: een heerlijke dag die misschien niet echt aanvoelde als 1^ste Kerstdag maar die zeer zeker de gezelligheid en sfeer had die je nastreeft met die dagen. We hopen dat jullie net zo met jullie gezin, geliefden en/of vrienden hebben genoten van deze dag