Dag 39 Golden Bay en de tip voor WML

Waikoropupu Springs "het helderste water ter wereld"

Wat is het lekker als je kunt uitslapen tot 07.30 uur en wakker wordt met een strakke blauwe hemel. Vandaag staat Golden Bay op het programma en gaan we boeken voor een track in het Nelson National Park voor de zondag.

Om in Golden Bay te komen moeten we over de Takaka Hill/berg. De weg, hoe kan het ook anders de Takaka Hill Road, stijgt tot 791 meter. Deze weg doet er maar liefst 25 kilometer en 365 bochten over om, één heuvel, de Takaka Hill, over te komen.  Het regenwater heeft een bizar heuvellandschap uitgeslepen in het marmer en kalksteen. Nicky Lauda krijgt het weer voor elkaar de matrassen van de banken af te rijden en tijdens het bochtenwerk verzameld zich een stukje kunst achter in de camper. Het goede nieuws??? De Keschkes blijven dicht, althans op de heenweg. Het uitzicht is adembenemend en we klimmen behoorlijk over smalle wegen naar boven en komen ook weer over dezelfde smalle wegen naar beneden in een fantastisch dal. De “Ronnies” (melkwagens) scheuren hier met hun combinaties de bergen over (goed voor ruim 30 ton melk) dat je bijna zou denken dat de melk in kaas “geschuddeld” is voor het op de plaats van bestemming is gekomen.

Na de Takaka Hill overwonnen te hebben geniet onze Nicky Lauda van de ravage in de camper en gaan we rustig naar Pupu Springs. Dit is dé plek op aarde voor werknemers van waterleidingmaatschappijen want in 1993 stelden wetenschappers vast dat hier het helderste water ter wereld opwelt.

Zó helder is het water

Hé WML'ers " dit is echt kwaliteit"

Tot op een diepte van 62 meter is het nog bijna volledig doorzichtig. Het effect is spectaculair: waterplanten “zweven” in het water en het lijkt net alsof je in een koraal rif kijkt. Voor de maori’s is dit een “heilige” plek waar men vroeger bij geboorte en sterfte spirituele bijeenkomsten hield. Je wordt ook gevraagd deze plek met respect te betreden en het water niet aan te raken. Wim heeft ook direct een paar foto’s gemaakt voor WML zodat iedereen weet dat niet in Limburg maar in Nieuw Zeeland het schoonste water ter wereld te krijgen is.

De naam Golden Bay heeft te maken met het edele metaal dat de aanleiding was tot de Aorere goudkoorts van 1852. Tegenwoordig is de baai bekend van de lange ongerepte zandstranden die zich noordwaarts uitstrekken tot Farewell Spit. Dit is een unieke, 35 km lange zanderige landtong, de langste ter wereld, die in 1938 tot natuurreservaat werd bestempeld. Deze landtong ligt als een krom zwaard over de Golden Bay heen, een prachtig gezicht met aan de ene kant de “wilde ruige” westkust en aan de andere kant de zandstranden van de oostkust. Een prachtig gezicht. Wat ons wel opvalt is dat je zo goed als niemand ziet zwemmen, niet in de westkust, baaien en ook niet in het oosten. Een antwoord hierop moeten we nog zien te vinden en houden jullie nog tegoed.

We zijn een stukje gaan wandelen van de oostkust naar de westkust bij Wharakiki Beach. Het is maar een wandeling van 45 minuten maar wel ongelooflijk mooi met ruige kliffen, grotten en duinen. De weg ernaar toe begint over een helder groen tapijt alsof je in “Hobbit land” bent. Vervolgens beginnen de duinen en zie je meters en meters wit strand en zijn de duinen best wel hoog. Om aan zee te komen moet je één hoge duin afwandelen. Omdat ik nogal vaak onverwachts de grond raak,  neem ik dit soort heuvel(tjes) meestal rustig waarop Wim roept: “hé Micheltje, je moet de berg als een jong veulen af trippelen en niet als een graafmachine”!. Tja dat zijn nogal van die opmerkingen die het doen en waarvan we spontaan weer de slappe lach krijgen. Gevolg is wel dat ik binnen een paar minuten “onder sta”, en blij ben dat we niet weten hoe we films moeten koppelen aan een weblog want dan hadden jullie van mijn souplesse versteld gestaan. Tja, ik kan het toch niet maken om straks Colo te bellen dat ik een weekje later kom i.v.m een beenblessure, toch?

Klein zandstrandje, toch?

Bij de zee aangekomen word je je weer eens bewust van moeder natuur en voel je je als mensje heel nietig. We hebben lekker genoten aan het strand en inmiddels ook het bewijs gevonden dat we “in het paradijs” zijn geweest.  Aan de kant van de weg staan namelijk borden met de tekst “ There are no fires in Paradise, Golden Bay, lets keep it that way!

Fluwelen grasmatjes waar geen einde aan komt

Na een heerlijke dat gaan we weer terug en doen nog snel een paar boodschappen in het dorp zodat we nog iets te eten krijgen. En daar staat het dan in de schappen: Stroop uit Limburg, bokkepootjes, echte drop, hagelslag van De Ruyter, Groningerkoek, speculaas………..ja ja beste lezers…..een echt Nederlands hoekje bij de Buurtsuper in Nieuw Zeeland. Hoe goed kan een mens zich toch thuis voelen! Ook u bent van harte welkom in Motueka