Dag 43 “De terugreis”

De terugreis kan beginnen!

Vandaag begint de terugreis, een reis van ongeveer 38-40 uur via Christchurch naar Auckland, Hongkong, Amsterdam en de eindbestemming Geleen.

Het liefst hadden we nog 2 weken bijgeboekt maar helaas, helaas laat de Visa dit niet meer toe en moeten de verlofdagen weer opgebouwd worden. We nemen afscheid van Nieuw Zeeland, een land dat ons de afgelopen 6 weken enorm geboeid heeft en waar we genoten hebben van de prachtige natuur en kennis gemaakt hebben met een hele vriendelijke en gastvrije bevolking.

Een land waarin unieke plaatsen te bezoeken zijn die nergens ter wereld te vinden zijn zoals:  de koningsalbatrossen op het zuidereiland,  het helderste water ter wereld van Pupu springs, met geothermische activiteiten. Het land met haar historische bezienswaardigheden zoals Arrowtown het goudstadje of Dunedin met het station, een erfgoed uit de 19^de eeuw van waaruit de Trans Alpine Expres loopt, een van de mooiste spoorlijnen ter wereld. Het Nieuw Zeeland met de mooiste natuur te vinden in Tongariro National Park en haar Tongariro crossing of de kust bij Kaikoura met de walvissen, Abel Tasman National park en de Malbouro Sound bij Picton. De adembenemende landschappen zoals: Bay of Islands, Milford Soud of Mount Cook de Frans Jozef gletsjers.

Een vakantie om nooit meer te vergeten en absoluut de moeite waard!

Dag 41 Van Kaikoura naar Christchurch

De tram van Christchurch

Dag 42 van Kaikoura naar Christchurch

Als we deze ochtend wakker worden is het gewolkt en regent het een beetje. Een teken aan de wand zullen we maar zeggen. De zon wordt “ingepakt” en het is de dag naar onze eindbestemming Christchurch vanwaar we de terugreis gaan inzetten.

Het hotel, de luchthaven alsook het inleveradres van de Camper, liggen allemaal dicht bij elkaar.  De planning is dan ook dat we eerst inchecken bij het hotel, de camper inleveren, tickets uitdraaien en tot slot Christchurc,  gaan verkennen en we afsluiten in “ons Belgisch stammaneké”.

Na 6 weken gereisd en geslapen te hebben in de camper krijgen we nu een bed te beschikking en kamer met bad. En wat denk je………………..valt tegen! Het bed lijkt wel een waterbed of beter gezegd een springkussen, zo gewend zijn we aan onze “matras” in de camper, ha ha. Vervolgens wordt de camper ingeleverd en hebben we alvast gekeken naar de diverse mogelijkheden op dit gebied. Blijkt zo te zijn dat Britz, Maui, Apollo en Backpacker allemaal tot dezelfde verhuurmaatschappij behoren en dat het goedkoper is direct te boeken i.p.v. via een tussenpersoon. Een tip dit we ons in de oren knopen want we hebben weer “stoute plannen” zodra de bankrekening weer is aangevuld.

Vervolgens gaan we de stad verkennen nadat we flink gestoeid hebben met het uitdraaien van de tickets. Christchurch is een prachtige stad en inmiddels schijnt het zonnetje weer zodat we weer eens opvallen met onze hoge wandelschoenen en regenkleding. Deze stad zit vol leven en het is dan ook gezellig druk als we de bus uitstappen.
Christchurch gaat er van oudsher prat op een typische Engelse stad te zijn, geheel volgens Britse tradities, fraaie parken en stijlvolle bouwwerken. Op het plein staat een indrukwekkende Neogotische Kathedraal van waaruit de straten als een vorm van dambordpatroon zich voor ons ontvouwen. Op het plein zijn viertal dames geld aan het ophalen voor de internationale wedstrijden tapdansen in Dublin. De sfeer zit er dan ook al direct in. Er loopt een tram door de stad waar toeristen  uiteraard volop gebruik van maken. Een prachtig gezicht dat ook wij vastleggen. We genieten in deze stad en zien ook de gevolgen van de aardbeving van september 2010. Vele prachtige oude gebouwen staan in de stijgers en er wordt hard gewerkt de stad weer “op te knappen”.  We lopen nog even een reisbureau naar binnen om na te vragen wat vluchten vanuit Nieuw Zeeland naar Australië kosten vanwege het feit dat veel toeristen tussendoor nog (even) naar Australië gaan. Als je dan hoort dat een retourtje naar Sidney omgerekend slechts € 75,-- kost, begrijp je opeens waarom deze combinatie wordt gemaakt mits je voldoende (verlof)dagen hebt en saldo op de creditkaart!

Een leuk souveniertje voor Jaap?

De laatste souvenirs worden ingekocht en we sluiten af zoals gezegd in het Belgische stammaneké dat ons inziens het mooiste is dat we gezien hebben in Nieuw Zeeland. In Nieuw Zeeland kan je in alle cafeetjes eten dus nemen ook wij de menu kaart in de hand. Tja en als er dan bitterballen op de kaart staan dan moeten deze toch wel even geproefd worden…..mmmmmmmmmm, de echte!

Na een paar glaasjes Leffe wordt de taxi gepakt naar het hotel. En één ding weten we zeker “ooit komt er een dag dat we terugkomen” want we voelen ons op een bepaalde manier “verbonden” met dit mooie plekje op de aarde.

Dag 40 van Motuake naar Kaikoura “het einde van de vakantie nadert”

Al heel vroeg maken we ons op om richting Kaikoura te gaan. We hebben er bewust voor gekozen om niet in één ruk door te gaan naar Christchurch maar nog even gezellig in Kaikoura te overnachten. Dit is een prachtige plaats aan de oostkust waar we goede herinneringen aan over gehouden hebben. Het is ook de dag van de voorbereidingen voor de terugreis die langzaam maar zeker nadert. De was wordt dan ook op de campingplaats gedaan en de tassen worden gepakt zodat we hier dinsdag niet te veel tijd mee kwijt zijn.

De rest van de dag hebben we winkeltjes bezocht en nog wat spulletjes gekocht voor de een of de ander. Wim had “vrijaf” van de afwas dus zat er niets anders op dan uit te gaan eten. De Nieuw-Zeelandse wijn smaakt meer dan goed en ook het bier “waar N-Z trots op is” wordt nog eens goed uitgeprobeerd vandaag. In het café kijken we nog naar het voetballen uit Engeland en zien iedereen gehuld in warme kleding………….en wij….wij hebben een zomergevoel, echt bizar.

De tijd van komen is gegaan en de tijd van gaan is gekomen. De afgelopen dagen hebben we dit “einde gevoel” zo goed als het ging weg weten te stoppen maar helaas, er is nu geen ontkomen meer aan. Op een of andere manier hebben we allebei het gevoel dat we hier nog een keer terug komen. Nieuw Zeeland kunnen we iedereen aanbevelen, het is meer dan de moeite waard.

Morgen gaan we de camper inleveren en hebben we een hotel in Christchurch geboekt. Het wordt dan afsluiten in ons “Belgisch stammaneké”, vluchtgegevens uitdraaien, taxi bestellen en de terugreis van ruim 36 beginnen, pffffffffffffffff.

Vandaag geen foto maar wel een kort verhaaltje van twee mensen in Nieuw Zeeland die zich voorbereiden op de terugreis en eigenlijk helemaal geen zin hebben terug te komen………………

Dag 40 Het paradijs ofwel Abel Tasman National Park en het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes

Abel Tasman National Park

In de streek waarin we vertoeven wordt een groot deel van de nationale productie van appels, nashi-peren, kiwi’s en bessen en zelfs de gehele landelijke hopproductie verbouwd. Waar zich vroeger akkers met tabak uitstrekten, wordt tegenwoordig veel hop voor de bierproductie verbouwd. Ook komen er steeds meer wijngaarden in deze streek en zijn bosbouw, visserij en scheepsonderhoud belangrijke bronnen van inkomen. Tegenwoordig past men voor de Kiwi een andere techniek toe namelijk een vorm van “kunstmatige inseminatie”. De mannelijke planten worden in grote getalen gekweekt en de bloesem wordt vervolgens “geplukt” en worden er mechanisch de zaadjes uitgehaald die vervolgens op de vrouwelijke planten worden “losgelaten”. Het romantische verhaaltje van “de bloemetjes en de bijtjes” gaat hier helaas niet meer op.

Deze informatie krijgen we van onze gids met wie we vandaag naar Het Aards Paradijs zijn vertrokken ofwel het Abel Tasman National Park. We gaan er een track doen van ruim 15 km ofwel een trampelroute van ruim 4-5 uur. Ook vandaag weer een stralende hemel waarmee we bijna het einde van onze droomvakantie afsluiten.

Met een splinternieuwe boot (www.abeltasmanseashuttles.co.nz) vertrekken we vanaf Kaiteriteri naar een van de baaien en wel de Tongabay. Dit ligt bijna aan het uiteinde van het National Park. We zijn nog niet weg of vergapen ons al aan de prachtige stranden, heldere  water en de strak blauwe hemel die ons over het water naar het Paradijs brengt. Tijdens de route zien we de prachtige bounty baaien  die ons met hun witte stranden en jade kleur water aanlachen. Op deze stranden kom je alleen maar met een bootje en achteraf hebben we begrepen dat de bewoners die hier 20 jaar geleden voor ruim $ 25.000 land en strand kochten nu miljonair zijn want een stukje van dit Paradijs kost al gauw $ 11.000.000,-- Tja…maar weer een staatslot kopen want hier kwijlen we alle twee van…………….oh zo mooi.

Op de stranden zijn géén commerciële voorzieningen maar wel vindt je er kleine mini campings met uitstekende schone en hygiënische voorzieningen.
 


Ons adres nadat we de staatsloterij hebben gewonnen




 Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel mensen van baai naar baai trekken en zo hun vakantie een invulling geven. “Os leve Herke hét hie u stukske paradies op erd neergelach.  Vanaf het strand lopen we direct de bossen in en klimmen een stuk de bergen in om vervolgens te genieten van wonderschone vergezichten die je alleen maar op reclamefolders of t.v. ziet.  In gedachten komen weer de jongensverhalen naar boven van piraten en verlaten eilanden, hemels het is niet anders te beschrijven. Wim had het gevoel dat Robinson Crusoe zo om de hoek komt kijken, hij heeft de hele track met een “big smile” op zijn gezicht gelopen.
 
 

Beter erop dan........eronder!

Tot de hangbrug…….toen werd ook deze Nicky Lauda iets stiller want dit was een attractie apart. We hadden hier te maken met een hangbrug van zeker 85 meter lang waar maximaal 5 personen op mochten staan. Je keek behoorlijk omlaag en er kwamen een paar kajakken onderdoor, super mooi. En de bossen, een grote botanische tuin waarvan je de grootte niet kunt weergeven op je foto toestel en ook zelf  weer steeds versteld van staat.

We hebben 4 uur over de track gedaan, ja ja…het gaat steeds sneller. We hebben elke dag ervaren als een cadeautje en merken nu dat de “bodem” zo goed als bereikt is. In ieder geval hebben we ons vandaag voorgenomen dat we nog een keer naar Nieuw Zeeland willen terugkomen want van dit land willen we nog veel meer zien en ervaren.

Dag 39 Golden Bay en de tip voor WML

Waikoropupu Springs "het helderste water ter wereld"

Wat is het lekker als je kunt uitslapen tot 07.30 uur en wakker wordt met een strakke blauwe hemel. Vandaag staat Golden Bay op het programma en gaan we boeken voor een track in het Nelson National Park voor de zondag.

Om in Golden Bay te komen moeten we over de Takaka Hill/berg. De weg, hoe kan het ook anders de Takaka Hill Road, stijgt tot 791 meter. Deze weg doet er maar liefst 25 kilometer en 365 bochten over om, één heuvel, de Takaka Hill, over te komen.  Het regenwater heeft een bizar heuvellandschap uitgeslepen in het marmer en kalksteen. Nicky Lauda krijgt het weer voor elkaar de matrassen van de banken af te rijden en tijdens het bochtenwerk verzameld zich een stukje kunst achter in de camper. Het goede nieuws??? De Keschkes blijven dicht, althans op de heenweg. Het uitzicht is adembenemend en we klimmen behoorlijk over smalle wegen naar boven en komen ook weer over dezelfde smalle wegen naar beneden in een fantastisch dal. De “Ronnies” (melkwagens) scheuren hier met hun combinaties de bergen over (goed voor ruim 30 ton melk) dat je bijna zou denken dat de melk in kaas “geschuddeld” is voor het op de plaats van bestemming is gekomen.

Na de Takaka Hill overwonnen te hebben geniet onze Nicky Lauda van de ravage in de camper en gaan we rustig naar Pupu Springs. Dit is dé plek op aarde voor werknemers van waterleidingmaatschappijen want in 1993 stelden wetenschappers vast dat hier het helderste water ter wereld opwelt.

Zó helder is het water

Hé WML'ers " dit is echt kwaliteit"

Tot op een diepte van 62 meter is het nog bijna volledig doorzichtig. Het effect is spectaculair: waterplanten “zweven” in het water en het lijkt net alsof je in een koraal rif kijkt. Voor de maori’s is dit een “heilige” plek waar men vroeger bij geboorte en sterfte spirituele bijeenkomsten hield. Je wordt ook gevraagd deze plek met respect te betreden en het water niet aan te raken. Wim heeft ook direct een paar foto’s gemaakt voor WML zodat iedereen weet dat niet in Limburg maar in Nieuw Zeeland het schoonste water ter wereld te krijgen is.

De naam Golden Bay heeft te maken met het edele metaal dat de aanleiding was tot de Aorere goudkoorts van 1852. Tegenwoordig is de baai bekend van de lange ongerepte zandstranden die zich noordwaarts uitstrekken tot Farewell Spit. Dit is een unieke, 35 km lange zanderige landtong, de langste ter wereld, die in 1938 tot natuurreservaat werd bestempeld. Deze landtong ligt als een krom zwaard over de Golden Bay heen, een prachtig gezicht met aan de ene kant de “wilde ruige” westkust en aan de andere kant de zandstranden van de oostkust. Een prachtig gezicht. Wat ons wel opvalt is dat je zo goed als niemand ziet zwemmen, niet in de westkust, baaien en ook niet in het oosten. Een antwoord hierop moeten we nog zien te vinden en houden jullie nog tegoed.

We zijn een stukje gaan wandelen van de oostkust naar de westkust bij Wharakiki Beach. Het is maar een wandeling van 45 minuten maar wel ongelooflijk mooi met ruige kliffen, grotten en duinen. De weg ernaar toe begint over een helder groen tapijt alsof je in “Hobbit land” bent. Vervolgens beginnen de duinen en zie je meters en meters wit strand en zijn de duinen best wel hoog. Om aan zee te komen moet je één hoge duin afwandelen. Omdat ik nogal vaak onverwachts de grond raak,  neem ik dit soort heuvel(tjes) meestal rustig waarop Wim roept: “hé Micheltje, je moet de berg als een jong veulen af trippelen en niet als een graafmachine”!. Tja dat zijn nogal van die opmerkingen die het doen en waarvan we spontaan weer de slappe lach krijgen. Gevolg is wel dat ik binnen een paar minuten “onder sta”, en blij ben dat we niet weten hoe we films moeten koppelen aan een weblog want dan hadden jullie van mijn souplesse versteld gestaan. Tja, ik kan het toch niet maken om straks Colo te bellen dat ik een weekje later kom i.v.m een beenblessure, toch?

Klein zandstrandje, toch?

Bij de zee aangekomen word je je weer eens bewust van moeder natuur en voel je je als mensje heel nietig. We hebben lekker genoten aan het strand en inmiddels ook het bewijs gevonden dat we “in het paradijs” zijn geweest.  Aan de kant van de weg staan namelijk borden met de tekst “ There are no fires in Paradise, Golden Bay, lets keep it that way!

Fluwelen grasmatjes waar geen einde aan komt

Na een heerlijke dat gaan we weer terug en doen nog snel een paar boodschappen in het dorp zodat we nog iets te eten krijgen. En daar staat het dan in de schappen: Stroop uit Limburg, bokkepootjes, echte drop, hagelslag van De Ruyter, Groningerkoek, speculaas………..ja ja beste lezers…..een echt Nederlands hoekje bij de Buurtsuper in Nieuw Zeeland. Hoe goed kan een mens zich toch thuis voelen! Ook u bent van harte welkom in Motueka

Dag 38 van Picton naar Motueka “echt de moeite waard”

Het paradijs

Vandaag gaan we in Picton kennis maken met de Queen Charlotte track die 71 km lang is en langs prachtige baaien loopt in de Marlborough Sound. Wij gaan van deze track 15 km genieten en worden er met de boot afgezet en weer opgehaald, mits we op tijd op de afgesproken plaats zijn!

De tocht over het water duurde ruim één uur en ondertussen zijn we naast de Islander die tussen zuider- en noordereiland vaart nog een cruiseship met ruim 2.500 mensen tegengekomen die Picton aandoen. Met name hierdoor wordt het inwonersaantal van dit stadje direct verdubbeld. Maar het meest spannende was wel de zeilboot van ruim € 45.000.000,00 die midden in de haven lag met een mast “van heb ik jou daar”.  Geheimhoudingsplicht ……….dus niemand weet op dit moment nog welke “sterren” op deze prachtige boot vertoeven maar weten wel dat we van dezelfde omgeving genieten.

Onderweg komen we langs verschillende baaien en zetten we op een van de natuurreservaten mensen af of wordt men opgepikt. Dit zijn prachtige lodges verscholen op de eilandjes.

Onze“eindbestemming” is Ship cove vanwaar de een gedeelte van de track gaan lopen (www.teararoa.org.nz) . Op ship cove staat  het monument  ter nagedachtenis aan kapitein Cook en door maori’s, bewerkte houten monumenten.  Jullie kennen besliste het liedje van Kinderen voor Kinderen: ”op een onbewoond eiland..”. Dat is precies het gevoel dat we vandaag hadden. We liepen 15 km door het regenwoud, vogels floten en het uitzicht was om bij weg te kwijlen. Resolution Bay genoemd naar het schip waarmee captain Cook hier voor het eerst aan land ging in 1771 Op de foto’s zijn géén filters gebruikt of kleuren bijgewerkt “what you see is what you get!, een en al schoonheid.

 We hebben ruim 5 uur gewandeld door dit prachtige gebied en zijn neergeploft bij Furneaux Lodge in Bay Endeavour  inled (een baai) waar we om 16.15 uur zijn opgehaald door “onze schipper” die ons om 18.30 uur in Picton weer heeft afgezet. Even een opmerking tussendoor: in nieuw zeeland heb je overal openbare toiletten die staan op de meest vreemde plekken in de natuur en wat denk je?? Echt schoon en een plekje om rustig te gaan zitten en je zonden te bedenken, ha ha

Het liefst zouden we nog een of twee weken bij willen boeken. Er komt een einde aan deze vakantie maar eigenlijk willen we hier niets van weten. We gaan vanavond nog naar onze camping in Motueka om daar te genieten van het Abel Tasman National park en van de Golden Bay. We hebben een hele goede keuze gemaakt weer naar boven te gaan op het Zuidereiland, de zon lacht en laat kroonjuwelen van zonnestralen zien die op hun beurt de omgeving weer als plaatjes voor een prentenboek “aankleden”. Onder weg hebben we moeten constateren waarom deze weg  enkele dagen geleden was afgesloten voor alle verkeer. Hevige regenbuien hebben hun sporen achter gelaten. Wegverzakkingen over vele kilometers waren het gevolg. Desondanks een paradijs voor iedere weggebruiker. En ook hier kwam Nicky Lauda helemaal aan zijn trekken. De “chef van de Keschkes” had niet veel te doen echter, het matras ofwel het kussen kwam van achteren naar voren “gewandeld”  hetgeen bevestigd de enorme bochten op de route!

Welkom op mijn vakantieadres

Om 21.15 uur komen we aan op de camping waar nog veel campers met flikkerende lampjes versierd zijn vanwege de Kerstvakantie. Héél véél mensen, volgeboekt en…………om 22.00 uur kan je er een speld horen vallen.

Dag 36 Van Cristchurch naar Picton “een bekende weg”

De SHW1 van Christchurch naar Picton, 303 km rechtdoor

Gisteravond hebben we heerlijk met een glas wijn in de hand, genoten van onze  “hottob” (jacuzzi). Je kunt je voorstellen dat we geslapen hebben als marmotjes tot vannacht om 04.00 uur weer eens een van onze telefoons aandacht vroeg. Gebeurt de laatste dagen vaker dus ze gaan vanaf nu uit zodat we ongestoord van onze nachtrust kunnen genieten.

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken uit Christchurch om vanmiddag in Picton aan te komen. Picton is de plaats waar je aankomt als je van het noordereiland vertrekt naar het zuidereiland (of andersom natuurlijk). Het is een schilderachtig plaatsje dat aan het begin ligt van de Queen Charlotte Sound en is het commercieel centrum van de regio. Als je letterlijk ons reisschema bekijkt zijn we nu weer terug bij het begin van ons avontuur op het zuidereiland hetgeen helaas niet voor het aantal vakantiedagen van toepassing is, helaas. Gisteren zijn we begonnen aan onze laatste week en hebben we naast de weersberichten, ook nog gekeken naar de plaatsen/regio’s die we écht willen bezoeken of activiteiten die we nog willen gaan doen. De keuze voor deze streek was dus logisch omdat we het tot op de dag van vandaag het als een gemis hebben ervaren niet te hebben gezien van het Abel Talsman National Park. Dit park wordt beschreven als een park met schitterende stranden en, volgens de boeken,  een paradijs voor natuurliefhebbers. Omdat het hele eiland de komende dagen last had van de regenbuien afkomstig uit Australië, was de keuze voor dit gebied dus snel gemaakt en wat we ook zouden doen, het hele zuidereiland krijgt “de zegen van boven.”

De weg vanuit Christchurch naar Picton was ook niet moeilijk en onze reisleidster had een vrije dag hetgeen wij concluderen uit haar opmerking: ”na 303 km, rechts af”! Gaande de rit kwamen we veel bekende plaatsjes tegen en werden de foto’s er nog eens bijgehaald.  De “Ronnies” (melkwagens) kwamen om de 15 minuten voorbij en we zijn op een gegeven moment de tel kwijt geraakt. We hebben weer héél véél schapen gezien en geprobeerd enige logica aan te brengen in hun “gedrag” op de velden.  Want daar waar ze met honderden verspreid staan te grazen in het ene uitgestrekte veld, hebben ze aan de andere kant van de weg (bij wijze van spreken) districtsoverleg omdat iedereen op een kluitje bij elkaar staat.

Aangekomen in Picton regent het nog steeds maar zijn de voorspellingen voor morgen goed, ruim 23 graden wordt verwacht, perfect wandelweer. Ook het weekend lacht ons aan en gaan we ervan uit nog een aantal wandelingen in het Abel Tasman Park te gaan doen en de Golden Bay een bezoekje te brengen. Goed dat we ook hier weer gereserveerd hebben want er is geen plekje meer te krijgen, niet voor een camper met of zonder stroom zelfs niet voor een tent. We zijn de stad in gegaan om een hapje te eten. Je zou het niet zeggen maar Picton is een kleine maar heel gezellige stad. Eén grote winkelstraat met heel veel kleine restaurantjes die draaien op het toerisme. In de haven liggen dure boten, hele dure privé boten en een handvol organisaties die gespecialiseerd zijn op wandel- en boottochten.  Wij hebben morgen een uitstapje van een hele dag gepland waarin een stukje varen wordt gecombineerd met een stukje (14 km) van de Charlotte track. Nog even snel de weblog aanvullen met het “verhaal van de dag” en dan slapen zodat we morgen uitgerust de track kunnen lopen en aansluitend richting Golden Bay kunnen vertrekken ruim 180km verder.